Persoonlijke beoordeling
Ik vind het onderwerp erg leuk en interessant. Het is goed gevonden dat de wereld aan vlijt ten onder gaat, dat is ook eigenlijk zo. Iedereen moet altijd maar haast hebben, en dingen bereiken, en daarbij nog meer haast hebben. Maar het is ook goed om zo af en toe rustig aan te doen, en daar draait dit boek om. Dit gegeven heeft mij daardoor ook wel aan het denken gezet, natuurlijk is het goed om dingen te bereiken, maar er moet wel maat gehouden worden. Heel veel mensen beseffen dat niet, en gaan maar door. Zonder dat ze beseffen dat hun leven heel snel voorbij aan het gaan is.
In het boek kwamen misschien wel iets teveel gebeurtenissen voor. Soms vond ik het daardoor ook moeilijk te volgen, want er waren ook veel terugblikken e.d.. Zonder die gebeurtenissen zou het weer niet compleet zijn, dus eigenlijk is het aantal gebeurtenissen tegelijkertijd ook weer niet te veel. Het is niet zo dat ik het lezen daardoor niet de moeite waard vond, soms lukte het me alleen niet om me er toe te zetten om door te lezen, door de vele verschillende gebeurtenissen.
Ik vond sommige gebeurtenissen heel erg spannend, zoals wanneer Alec vlucht voor de pers, omdat zijn boek gepubliceerd is. Andere delen zijn juist weer heel mooi om te lezen, wanneer Alec filosofeert over de haast van alle mensen. Ook vond ik sommige stukjes een beetje saai om te lezen, als er lange beschrijvingen van landschappen e.d. zijn.
De personen vind ik wel heel echt. De manier waarop ze beschreven zijn maakt dat je helemaal met ze meeleeft en opgaat in het verhaal (ondanks sommige saaie passages). Ik herken wel de eigenschap van Alec dat hij ‘rustig aan’ wilt doen, dat wil ik zelf af en toe ook namelijk wel, wanneer ik iedereen om mij heen zie haasten. De familie Pousekovsky vind ik ook wel realistisch, zij zijn allemaal helemaal gefocust op de wetenschap, zo erg dat ze niet meer weten wat ‘rusten’ en ‘gezellig niets doen’ betekent. Joan, een aangetrouwde Pousekovsky, heeft dat minder, zij weet wel nog wat ‘genieten’ inhoudt.
Het verhaal was/is, zoals ik hierboven ook al heb gezegd, af en toe vrij moeilijk leesbaar. Maar dialogen waren wel weer heel vlot leesbaar en gingen me gemakkelijk af. Voornamelijk door de terugblikken was het soms lastig om er achter te komen hoe je nou ‘zat in de tijd’. Het verhaal was geschreven vanuit het perspectief van de alwetende verteller. Dat was wel goed gekozen, want dan kan je ook de gedachtes van anderen dan Alec min of meer lezen. Dat maakte het duidelijker.
Het taalgebruik (voornamelijk in beschrijvingen) vond ik af en toe wel lastig, omdat er ook veel oud-Nederlandse woorden in voorkwamen. Bij de dialogen was dat veel minder, die waren gewoon duidelijk, met wat ‘normaler’ taalgebruik, waardoor het lezen daarvan ook makkelijker ging.
Beknopte verhaalanalyse en beoordeling
| Beknopte verhaalanalyse en beoordeling | ||
| Titel: De wereld gaat aan vlijt ten onder Auteur: Max Dendermonde Verschijningsjaar: 1954 | ||
| Subject | Uitwerking | |
| Inhoud | Sciencefictionachtig verhaal over de zwerflustige barkeeper Alec J. Weatherwood, die strijd tegen het geloof in de maakbaarheid van de ideale samenleving dat de familie Pousekovsky, die in het rustige Oaklake een wetenschappelijk onderzoekscentrum vestigt, aanhangt. Alec vindt dat de wereld aan vlijt ten onder gaat. | |
| Thema (hoofdonderwerp in abstractie) | Het thema is de botsing tussen twee werelden, de één van degenen die zich niet druk maken (Alec) en de ander van de mensen die zich uit de naad werken en telkens maar weer nieuwe dingen willen ontdekken (familie Pousekovsky). | |
| Motieven (herhalende onderwerpen die gezamenlijk tot het hoofdonderwerp leiden) | Hoofdonderwerp: de wereld gaat aan vlijt ten onder - Nieuwe ontdekkingen door de Pousekovsky’s - Alec die er zelf in trapt en zich ook op een gegeven moment uit de naad gaat werken omdat hem wordt voorgesteld een boek te gaan schrijven | |
| Personen | - Hoofdpersoon: Alec J. Weatherwood, een man die zich niet graag en snel druk maakt om dingen, die gelukkig wordt van liefde, het ritme van een schommelstoel en ‘van een zomaar zijn, niet een willen hebben’. - Helen Pousekovsky, gaat heel erg/te veel op in haar werk (wetenschapper), en draait daar een beetje in door. Heeft gevoelens voor Alec, weet niet wat ze daarmee aanmoet, aangezien Alec het tegenovergestelde van haar is (lui, niet zo ambitieus). - Joan, een aangetrouwde Pousekovsky, ze laat zich, in tegenstelling tot de andere Pousekovsky’s niet meeslepen in de wetenschap, relatie tot Alec als broer en zus | |
| Historische tijd en ruimte | Drie periodes: - 1951 - 1952 - 1953 Ruimte: - Amerika | |
| Titelverklaring | - De titel (De wereld gaat aan vlijt ten onder) is tegelijkertijd ook de overtuiging van Alec J. Weatherwood, iedereen moet rustiger aan doen. Het is niet goed om altijd maar haast te hebben bij alles. | |
| Verteller (perspectief) | Alleswetende verteller | |
| Genre | (Sciencefiction) roman | |
| Spanning | De vlucht en het onderduiken van Alec voor de pers | |
| Stijl | Verteld met humor, soms wel moeilijk om door te komen, soms juist weer met vaart geschreven | |
| Waardering in recensies | Meeste recensies zijn positief | |
| Persoonlijke waardering | Mooi geschreven, zet me aan het denken, geeft een 7.6 als cijfer | |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten